یک معضل اجتماعی ناب شده
از تاب بیفتاده و بی تاب شده
انگار که عشق است پناهش بدهید
آن خانه به دوش،کارتن خواب شده
الیاس اسدزاده
تو رفتی قلب خود چون سنگ کردی
دوباره پای عشقو لنگ کردی
برو خیاط خوبی هم نمیشی
ببین بازم دلم رو تنگ کردی
محمد جوان
باتو نخواهم ماند
باتو دگرهرگزنخواهم ماند
ازتودگرشعر پرازسوزوگداز،هرگز نخواهم گفت
دیگرسراغ قصه های تلخ و شیرین ــــ خسرو وشیرین
باتونخواهم رفت
ازگفتن یک دوستت دارم
شب تا سحر بیخود برای خود
ازشادی بیحدومرز کودکانه ام
کاخی نخواهم ساخت
قصه نخواهم بافت
امشب همین امشب
دست همه داراییم راخاطراتم را ـــ دردست میگیرم
یک جامه دان امید برمیدارم وتنها
ازراه ترکستان
تفریح کنان ازمرز هیچستان ... ردمیشوم
شاید رسیدم ناکجا آباد
یاهر کجا آباد
ای مثل من شبگرد
من که دلم را ازکنار جوی مفت آباد پیدا نکرده ام
ای بدتراز من برسرهرکوی وبرزن ... تحت پیگرد
ای همچومن رسوا
من موی خود را درغمت جوگندمی کردم
برخویش میدانم که بدکردم
راه نشاطم خوب میدانم ... که سدکردم
دیشب ولی راحت نشستم چون ابوریحان
تاصبح آن نادرستاره ام رصد کردم
عزم خودم راجزم کرده ام
امشب همین امشب
داراییم این چند دفتر را
برداشته ازمرز هیچستان
رد میشوم ... امشب همین امشب
تاهرکجا باشد
هرجا خدا خواهد
تا هرچه باداباد
سلیمی
نذار دست دلم رو شه برای عاشقی دیره
رسیدم جاده ی بن بست دلم اروم نمیگیره
نگاهم غرق تردیده همه دنیای من مبهم
لبم می خنده ابر غم دل و دنیا مو میگیره
غریبه
قصد رفتن که میکنی
-رفته نرفته-
من ِ عاشق چنان می دود
که خودم جا می مانم...
---------------
راست راست راه میروی
و صاف زل میزنی به چشمانم.
تلاش بیهوده نکن...
به هیچ صراطی مستقیم نمیشوم.
----------
دلم را که می شکنی
قوم و خویش ستاره ها می شوم...
بی تردید آنها هم
روزی خورشید بوده اند...
توفان
خشکیده و خاکش همه بی رنگ شده
قلب همه مردمانش از سنگ شده
قبر است مکان امن هر زندانی
شهری که شعار شاعرش جنگ شده
اسدزاده
۷ آبان فرخنده زادروز بزرگمرد تاریخ ایران زمین - پدر حقوق بشر کوروش بزرگ بر هم میهنان و دوستداران این مرز و بوم به ویژه معتقدین به حقوق بشر خجسته باد
قابل توجه دوستان و شاعران و اهل ذوق و هنر ازجمله جناب آقای نادر امیدی
اگر مایل هستید اشعار نوشته ها و سروده هایتان مورد نقد قرار گیرد می توانید از دو راه زیر اقدام نمایید
اول حضور در انجمن به نشانی رباط کریم - تقاطع خیابان های استاد مطهری و موسی بن جعفر مدرسه بزرگمهر روزهای ۴شنبه هر هفته ساعت ۳۰/۱۵
دوم ارائه شعر به صورت نظر در سایت که مورد نقد و نظر در همین جا قرار گیرد.
با تشکر
سرزمینم زخمی مردمش سرگردان
کوچـه هایش تاریک خانه هایش ویران
ناله هایش خاموش ضجه هایش بسیار
دستهایش بی جان چشمهایش بیمار
چشمه ها بی آبند ریشه ها خشکیده
در دلِ باغــچه ها زهر غم پاشـــیده
بر دل ِ یارانش ، این همــه داغ زدند
تبــــر ِ غـارت را بـر دل باغ زدنــد
گم شده شادی ها ، در نکـاه مردم
میدهــد آزارم نیــش زهر کــژ دم
میدهد آزارم ، چشـمه های بی آب
دیده های ِ پر آب کـودکان بی تاب
چون نگینی در خاک سرزمینم مدفون
لاله ها غرق خون بیدهایش مجنون
سرزمینم خاموش غرق دردی سنگین
در دل بیمارش قصه هایی شیرین
قصه های شیرین ، دردهای فرهاد
مردمی که بردند قصه ها را از یاد
سرزمینم برخیز ، سرزمین تب دار
بوی خون می اید از در و از دیوار
تیشه ها را بشکن ، سرزمین ِ بیدار
ریشه ها خشکیدند ساقه ها را بردار
غریبه