یک معضل اجتماعی ناب شده
از تاب بیفتاده و بی تاب شده
انگار که عشق است پناهش بدهید
آن خانه به دوش،کارتن خواب شده
الیاس اسدزاده
خشکیده و خاکش همه بی رنگ شده
قلب همه مردمانش از سنگ شده
قبر است مکان امن هر زندانی
شهری که شعار شاعرش جنگ شده
اسدزاده