بغض زمین آبستن فریاد ممتد
در منجلابی مملو از درد نباید
در آسمان ابری شعری نخوانده
از ترس خط قرمز منشور باید
طاووس زیبا بال خود را می فروشد
وقتی زمین با یک قفس فرقی ندارد
ما ناگزیر از سایه ی خود می گریزیم
در ابتذال خود فریبی های ممتد
آیا به کفش تا به تا پوشیده ی خود
باید بخندی و نیندیشی مجدد؟
ما گم شدیم و دغدغه پیدا شدن نیست
گاهی به مقصد می رسیم اما مردد
دیوانه ای را می شناسم با تبسم
از کودکان می پرسد آن منجی نیامد؟؟
مجید طاهری
با تشکر از اقای طاهری