دلم برای هیچکس ، نمی تپد دگر چرا
به شهر ِشعر و عشق و غم ، نمی رود دگر چرا
چه تارها که می تند ، بدور ِ خود ، بدور ِ خود
به دست و پای دیگران ، نمی تند دگر چرا
پریشان
برای تو سروده ام ، سفارشی ، شنیدنی
چرا تو شاخ و برگ من، نمی کنی نمی کنی
تو دست و پای من مبند به ریشه ام ، به ریشه ام
چرا تبر ، تبر ، تبر ، نمی زنی نمی زنی
پریشان
دلم گرفت طی شود زمان بی حالی
کجای سایه با دغل نشسته ای خالی
عجیب و سزناک غم گرفته ای خاموش
بساط این قناری کناره ی قالی
قاصدک
غمی که سینه را به درد می سپرد
تو را که دید رفت و سکته کرد و مرد
ز بس که ناز و خوشگلی پری رخی
نگاهتان غم از جهانمان ببرد
کاما
فنا شدم زدست غم نداری از دلم خبر
نمی کند دگر دعا به ناله های من اثر
در این فضای بی کسی تو آبروی من بخر
شبانه های غصه را بیا و با خودت ببر
غریبه(چهاردولی)
توضیح:این دوبیتی و ۴دوبیتی بعدی بر یک وزن و بنا بر درخواست یکی از اعضای انجمن سروده شده به همین دلیل نیز شماره گذاری شدند
از امسال تا سال ِ دیگر سه روز و سه شب
بتازیم اگر ... می رسیم
از امسال تا سال ِ دیگر در این حول و حوش
عجول و خجول و خموش
زمن تا تو ... با یکدگر می رسیم
من عیدی ِ نا قابلی
اگر می دهم
بتو تکه پاره دلی
اگر می دهم
تو هم زندگی را بمن می دهی
تب بـندگی را بـمـن می دهـی
که بر همدگر بیشتر می رسیم
از آنروز ِ بیگانه از عشق تو
به امروز ِ ویرانه از عشق تو
بدیدار ِ هم بی خطر می رسیم
اگر قسمت آمد بدیدارمان
اگر بخت ِ خوش شد خریدارمان
به آن لذّت ِ داغ و تبدارمان
گدازنده تر داغ تر میرسیم
پریشان