روزگاری است !
هیاهوی بدی
آزاد است
روزگاری است عجیب
همه جا فریاد است
نه صدایی است در آن
که بخواند شادی
نه کسی هست در آن
بنوازد سازی
چه کسی می داند
من و تو عاشق پروازیم
چه کسی می داند؟
چشات دیگه نمی خونه
غزل غزل عاشقونه
دوسم نداری نازنین
دریای اشکامو ببین
ببین چه بد دلم شیکس؟
دلم تو خاک و خل نیشس
چرا دیگه دوس نداری
خنده رو لبهام بیاری؟
چرا دیگه تلخم برایت؟
بگو فدای اون صدات!
می خوام بدونم چی شده؟
چرا دلت همچی شده؟
چرا همش قهر می کنی؟
زندگیمو هر می کنی
چرا برات ناز ندارم؟
شادی آغاز ندارم؟
به تو نگم به کی بگم؟
یه دنیا غم داره دلم
دیگه دلم تاب نداره
مشک چشام آب نداره
دلم شده کاسه خون
رسیدم اونور جنون
آخه چرا اینجوری شد؟
قسمتم از تو دوری شد؟
فکر می کردم دوسم داری
نفهمیدم گرفتاری
گرفتار یکی دیگه
هرچی که هس چشات می گه
آخه چشات آسمونه
هرچی بگه راس همونه.
غرقم اندر خلأ خویش
اسیرم در وهم
محو گشته است تفکر در من
کم و بیش
من در این راه دراز
تیرگی ها بی رحم
آتش مرگ زنندم
خرمنم می سوزد
و دلم چشمم را
به کجا می دوزد؟
که زمن هیچ ندارد شرمی.
چیزی از خرمن من باقی نیست
مالکی
خوشحال تر از این نمیشم - فردا بناس ببینمت
با کلی ترس و دلهره - از تو گلا بچینمت
یه چیز می گم نخندیا؟گلم گل محمدی
تموم عشقم نفسم - به قلب من خوش اومدی
وای که چقد تنگه دلم برای دیدن چشات
واسّه بازم بوسیدنت واسه تموم خوبیات
امید من داری میای نمیدونم چیکا ر کنم
به احترام تو باید از تو غما فرار کنم
بیا به احترام عشق یه یاعلی بگیم و بعد
دعواها رو تموم کنیم با هم بمونیم تا ابد
خانم مالکی