ترانۀ دلم
تو رفته ای به سرزمین آفتاب
بسوی شرق دور
بسوی شرق ناب
منِ اسیر هم
درون پوست حباب
به پوست خودش
ترانه های تازه نقش میزند
تو رفته ای درون یک حجاب
حجاب آفتاب
که چشمهای من از آسمان
به چشمه های اشک -- نقب دیگری به فرش میزند
بیا به چشم من اگر شده به خواب
بیا از آسمان به ذهن من بتاب
که شعله های آسمانیت
به سقف خانۀ دلم بنفش میزند
بیا به من بتاب
اگر شده به خواب
شبیه یک نسیم
شبیه یک سراب
که چشمهای من
به اشک راه دیگری به عرش میزند
پریشان
تاک
درخت من
درخت مو
به تن کرده لباس نو
به زیر آفتاب و سایه ایوان
تمام برگ هایش را
چو تاب زلف معشوقی
پریشان کرده و از تن
به دار
داربست کهنه ی دیوار آویزان،
گره کرده تمام دستهایش
به دور
هر چه دست آویز
مثال کودکی ترسان
و می لرزد
تمام دست و پایش
چون تن لرزان یک مادر
شبیه نبض بیماری
که آرامیده در بستر،
می لرزد
ومی لرزد
به لمس بوسه ای از باد
بسان برده ای رقصان،
چنان در خویش گم گشته
چنان گستاخ می پیچد
ومحکم می کند خود را
که گویی تا خود خورشید
آری،
تا خودخورشید راهی نیست
و باد آهسته در گوشش
نوازش می کند
هو هو
زمستان نیزدر راه است .
و او یک بار دیگر، تا خود دیوار می لرزد
و محکمتر به دور هرچه هست ونیست
می پیچد،
سرش را در مسیر آفتاب تازه می گیرد
وخون زندگی از نو
درون شاخه هایش تازه می گردد
و برگ کوچکی
در انتهای شاخه ای، بیدار می گردد
و کم کم سایه از ایوان
به سمت دیگری آرام می چرخد.
قاصدک
حقیقتی و به دوران شعار میشوی امّــا وجود داری وناگه غبار میشـــوی امّـــا
تودست بردی وچیدی حصارراتوشکستی برای آدم و حــوّا ، تویار میشـــوی امّـآ
هزار شیر درنده هزار مرغ و پـــرنــده دراین میان وحواشی هزارمیشوی امّا
نمیتوانی بفهمی درست مقصـــد خود را فقط برای رسیدن قــــطار میشوی امّا
درعمرنوح دلت پرشد از گناه و سیاهی برای دیدن او بی قرار میشـــوی امّــــا
هنوز ماتی و حـیران چرا میان رقیبـان توکه نبوده ای خواهان شکارمیشوی امّا
مسافری وبه قلبش چه دیر می رسی آخر بدون نوبت قبلی سوار می شوی امّــا
اگرازعشق سرودی نشد به خوبی حافظ یقین که با سخنت ماندگار میشوی امّا
رعنا نوری