وداع تو نشانه ای ز داغ روزگار بود
تبسمت به روی ما و رو به هم قطار بود
به آخری که اولش غریو اشک و ناله هاست
قسم که رفتنت فقط فراق روی یار بود
نبوده رسم عاشقی دلیل بی وفا شدن
به پای رفتنت دلی اگرچه داغدار بود
از آن زمان که بی نشان مرید راه حق شدی
شکستگی مادری نماد انتظار بود
مشام شهر و کوچه را شمیم لاله ها گرفت
که رنگ و روی کوچه هم شبیه لاله زار بود
خوشا به حال آسمان که پر گشوده ای عزیز
کبوتری چه غبطه خور و این که غمگسار بود
تو ناخدای هر بلم به ورطه های این زمان
به ساحلی برای ما وصیتت چو فار بود
رسیده ای شهید من به بام سرفراز عشق
که این عروج پر خزان شروع یک بهار بود
جلالی
اتل متل توتوله
کودک و قرض و قوله
بابای من فقیره
تو بی پولی اسیره
کله ی صب خروسخون
با حال زار و بی جون
خورشید و جا میزاره
می ره که پول بیاره
شب که میشه بی زبون
خسته میاد و حیرون
با اون چشای غم دار
ببینه ما رو بیدار
ما خواب و باز دیر اومد
امشب ولی شیر اومد
گاوه حسن شیرداده؟
اومدی با افاده؟؟
شاخای غول آوردی؟
انگاری پول آوردی
صورتو با چی سوختی؟؟
دوباره خون فروختی؟!
گاوه توی هندسون
زاییده شد برامون
بابای من مریضه
تب از چشاش میریزه
رفته ولی سرکار
تا روزگار نشه تار
شب شد و بابا اومد
با چن مشما اومد
بگو مگو شو دیدم
از دهنش شنیدم
دوباره پول نداره
میخواد بشه سه کاره
کاشکی علیل شه دستم
عروسکو نخواستم
بشین پیشم باباجون
الهی من فداتون
هاچین کنار واچین
پای غماتو ور چین
جلالی
آن قدر با کفگیر سماجت ، غم ها را ته دیگ دلم هم زدی تا زبانم برایت آشی پخت با یک وجب روغن.
جلالی(سافر)
دوره ما دوره ی نامردیه
دلا باهم غریبه از سردیه
دوره ی آدمای رنگی شده
دوره عاشقای سنگی شده
غصه خور دیروزمون که مرده
کیه که باز صحبت عشق آورده
مگه میشه تو دوره ی اسکناس
تو دروره ی فوق مدرن و کلاس
یکی بگه از عشق و از محبت
بده به ما یه ذره موج مثبت؟
کسی بیاد باز بخونه ترانه
یه جور بگه شعرای عاشقانه
تو دلایی که دیگه جای درده
ناسزا رو لبه به جای خنده
مهربونی مرده دیگه تو دلا
آدم خوبم که شده ناقلا
زندگی با سختیه این زمونه
نمی زاره که خوبی جا بمونه
البته ظاهرا خوبیم با کلک
چی میشه اگه بشیم ما الک ؟
از این همه بدی چی مونده بر جا؟
کی می دونه کجایه فردا ، کجا؟
کاش بتونیم چشامونو وا کنیم
تا نگاهی به سوی فردا کنیم.
بیایید که در میکده باز است هنوز
دل ما در طلب جرعه ی ناز است هنوز
چو بیایی ز کرم خاک رهت خواهم شد
اگر این روی سیه لایق پای تو شود
عشق بازی ما در پس پرده نهان است؟
این پرده بگیرید که از دور عیان است
ما می خوران می فروشیم
ما ره روان راه پوشیم
سوار بادرو است این عمر
عنانش دست تنهایی
حاصلش بر باد دهد این عمر طولانی
سوار بادرو است این عمر
شتابان میبرد باخود
مرا دست بسته از پی کشان چون باد
سوار باد رو است این عمر
بهار را طی کرده اینک خزان بر پاست
زندگی را خش خش برگی به زیر پاست
سوار بادرو است این عمر
میبرد با خود بدون لحظه ای صبری از اندوه جان فرسا
بدون حتی تفکری در رویا
سوار بادرو است این عمر
میبرد ما را به همراه خاطرات تلخ و شیرین را
از من چه جا مانده چگونه میبرند بعد از من
نامم را
شبها که به خواب فرو می رویم زندگی هنوز در جریان است و برجها که ساکت و بی سر و صدا بلندتر می شوند تا دیگر ستاره ای برای دیدن نمایند و عمرهای انسان ها کوتاه تر می شود تا شبهای کمتری در سکوت با ستاره ها حرف بزنند .
دخترکی در گوشه ای ـ زیر این آسمان با شوق وعده خرید عروسک به خواب رفته و پدر که به ستاره ها می نگرد و تصمیم گرفته تا مسافت بسیار طولانی تا سر کارش را از فردا پیاده طی کند تا با پس انداز پول کرایه ماشین از لابه لای هزینه های زندگی برای دخترش عروسکی بخرد.
گوشه ای دیگر از آسمان این شب ها مردی با زحمت از تراس خانه اش و لابه لای برجها به بالا سر میکشد تا شاید لذت دیدن ستاره ای را بچشد و شاید قدری از هیاهوی در طول روزش کاسته شود.
آنطرف تر مردمانی شاید شبها را با زور قرص آرام بخش صبح می کنند و از ترس سکوت و سیاهی سریع به خواب می روندتا تفکری در سکوت نداشته باشند .
و اما آن ستاره که به ما می نگرد و از ما می خواهد تا پای حرف هایش بنشینیم تا حکایت های زشت و زیبا را برایمان بازگو کند.
و برجها که به هم هیس می گویند تا ما از خواب بیدار نشویم.
برای برج نشینان که آسمان بالایی برایشان می بارد چه فرقی می کند که آسمان این پایین دستها ستاره ای برای درد دل کردن داشته باشد یا نه؟ اصلا شاید ستاره ها مسخره ای بیش نیستند؟
از دید پایین نشینان - آسمان بالایی ها بسیار فرق می کند. شاید آسمان آن ها بسیار پر ستاره تر است و سکوت شب هایش پر معنا تر؟. اما حیف که نمی توانند آسمان شب را ببینند . اما این پایین همه هر شب آسمان را می بینند . چرا که مدام سر به بالا کرده و از خدای خود حاجتی می خواهند برای همین هم می دانند آسمان بالای سرشان دقیقا چند ستاره دارد.
اما در ژرفای سکوت و تاریکی شب هستند کسانی که به فکر ستار های دیگرانند. و شاید اگر می دانستند که دخترکی آرام در کدام گوشه امشب خوابیده است - برایش عروسکی می خریدند تا صبح با صدای جیغ شادی اش همگی از خواب بیدار شویم....
حمیدرضا جلالی زاده