انجمن ادبی فردوسی رباط کریم

پایگاه ادبی شاعران رباط کریم

انجمن ادبی فردوسی رباط کریم

پایگاه ادبی شاعران رباط کریم

بقچه اسارت

           مردان مرد

    بذر ازادی میکارند

                                                                    وصبورانه در انتظار خورشید                                                    به بارانی می اندیشند                                                            که بذر ها را بارور میسازد


                                                        و زن ها چه عاشقانه درد را در بقچه ی اسارت میپیچند             تا روییدن درخت ازادی را جشن بگیرند



غریبه

نگذاریم تازیان بر نام خلیج فارسمان بتازند ـ وظیفه ملی همه ما



سلام به همه   

فکر می کردم که بعد از تلاش های بیهوده اعراب در رابطه با تغییر نام خلیج فارس ، دیگه اونا اقدام دیگه ای نکنند. اما لازمه که بدونید که در چند هفته پیش، تقریباً 150،0000 نفر رای داده بودند و سهم ما تقریباً بیش از 79% در مقابل کمتر از 21% بود اما امروز تعداد رای دهنده ها به بیش از 364،000 نفر رسیده ولی با تاسف فراوان سهم ما از 79% به کمتر از 75% رسیده واین یک فاجعه است. یادتون باشه که این رای گیری مربوط به کمپین 1،000،000 امضای شرکت گوگل است و نذارید که دوباره نام خلیج فارس به خلیج ع ر ب ی تغییر پیدا کنه خوبه بدونید که شرکت گوگل مجبوره به هر درخواستی که به طور همزمان از طرف 5000 نفر و یا هر ارگان معتبر و ثبت شده ای ، بابت به رای گذاری یک قانون ، نام ، تعریف و . . . احترام بذاره پس رو این لینک کلیک کنید و رای بدید  

 

 

http://www.persianorarabiangulf.com/index.php

تنهای باغ

به دنیای دلم پا میگذاری  

                               دلت را در دلم جا میگذاری     

ببین تنها ترین تنهای باغم 

                               مرا با،غم تو تنها میگذاری  

 

غریبه(خانم چهاردولی)

استعمارگر

تو...  

همان استعمارگری 

       که ویرانه های دلم 

                اباد حضور اشغالگر تو است 

 

کاما

خمار

نگاه خسته و نا امید مجنون 

دیگر 

آسمان ناز لیلی را 

به خلوتگاه نیاز خویش، نمی‌خواند. 

شاید او نیز 

حقیقتی ورای حجم عشق را 

از پله‌های ارتفاع ناکجا آبادی غریب

به نظاره ایستاده است. 

 

نگاه کن! 

اگر تابش آفتاب چشمانی تَـر 

کوه‌های یخی ِ زم‌ستانِ درونت را 

در اقیانوس آرام و عمیق ِ گذر از خویش 

به جریان باد سپرده باشد، 

سنگینی ابرهای باردار را 

بر پشت پلک‌های تجلی یار 

و در ژرفای آسمان نگاهش 

خواهی دید. 

 

وزنه‌ی عشق 

چشم ِ دل عاشق را 

ناباورانه 

و در خلاف جهت هبوط 

با خویش خواهد برد 

و پروانه‌ی نیازش را 

در آتش ناز معشوق 

خواهد سوزاند، 

و به ناکجا آبادی ورای حجم بی‌دلی 

خواهد رساند.  

 

درفشی